İçimde parça parça ve sağır bir muamma
Saçlarımda rüzgârlarla savaşırdı dağlar
Rüyalarıma kılavuz olmuş bir çaresiz âmâ
Çalkalardı kanımı tenime attığım zar
İçimde parça parça ve sağır bir muamma
Çıkmaz sokaklarda görünmez bir uçurum
Karabasanlar oturuvermiş bir taht gibi uykuma
Hayatın ortasında ölümü sırdaş tutmuşum
Tenimi oylum oylum kemiren bu bilmece
Bana cüzzamlı cevapları miras bırakır
Kente siyah bir tılsım üflerken gece
Karayazgım ruhumun cinnetine sağır
Ufuklar bütün yıkım, ümitler bütün ölüm
Baştan ayağa naçarım, bahtıma düşen boşluk
Şehri bak damar damar çeperlemiş kördüğüm
Yazık ki yazgımızda yalnız acıyı bulurduk
İçimde parça parça ve sağır bir muamma
Bak kıyı bucağı kaplayıvermiş ağulu bir sis
Ruhum, sen bunu bulutların yası sanma
Lehimliyor zaman seni, ağır ağır ve sessiz…
Kayıt Tarihi : 2.11.2019 17:49:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!