Haykırış bu Şiiri - Semiha Çelikkol

Gecemi yine emanet bıraktım güne
mutluluk maskesini taktım yüzüme
içimdeki acıları sindire sindire
oynuyorum rolümü ben yine

Güneşin topladığı yağmurlar
bulutun içinde biriktirdiği karalar
öfkemi dillendiren şimşekler
yağar
karaya boyar
çakar
içime sessizce
kimsesizce

Karabasan olan zamanlarım
geçmez büyür içimde kuşkularım
sabaha hasret yarınlarım
fütursuzca beni yoran korkularım

Kalk ey karaya zindan gençliğim
azgın dalgalar misali
kayalara çarp yalanları
asi rüzgarlara sal
uslanmaz korkuları
derinlere kaz uçurum misali
göm toprağa yalan sevdaları
bir yılanın kalbine koy
içimdeki arsız yok oluşları
bir sandala terk et
çürümüş,kokan riyakarları
kurtar beni efkarı figan olmuş
yaşanmamış yarınlarımın
masum haykırışları

Depremler oluyor yüreğimde
her bir zerrem birbirine karışıyor
sancısı damarlarımda dolaşan
beni iki büklüm yapan kovulmalar
hayat kadar acımasız zamanlar

Kalk yüreğim ne olursun kalk
içimdeki çocuğu kaybetmek üzereyim
gücüm kalmadı
kök salmış kaybolan hayellerimi
tutmaya
kurtarmaya
acı ne olur sen acı bana
yardım et zerre merhametine ihtiyacım var
hançerlerle ruhumu dağlayan umutlarım
su gibi avuçlarımdan akıp gitmekte
zincerlere sarılan bedenim
haykırıyor sana
kurtuluş sabahlarının haykırışı
bu anla tut ellerimi
içimdeki masum çocuğu kaldır korkusuzca....