Canım sıkılıyor bu günlerde..
İçimdeki boşluğun da sebebi o galiba.
Nedeni ise cesaretsizlik.
Hani olur ya bazen,
Elini masaya vurup.
Tüm yaşantıları arkada bırakıp,
Kopmak istiyorum.
Ama çoğu insan gibi bende korkağın tekiyim..
Alışkanlıklarımı terk etmek zor geliyor..
Hatta korkutucu..
Alışmışım hep yatağın bir yanına yatmaya..
Öbür taraf korkutucu geliyor.
Düşerim diye..
Masada hep ayni, yere otururum.
Sanki diğer tarafta uçurum var..
İşe hep ayni yoldan gidip gelirim..
Sanki öbür yolda haydutlar var..
Dedim ya alışkanlıklarım ağır basıyor..
Alışkanlıklar kelepçe oldu bana..
Bekçi köpeğine takılan zincir gibi..
Her şeyim sınırlı.
Ve saatli.
Ve isteklere göre.
Ama benimkilere değil.
Amirime,
Memuruma
Eşime,
Çocuklara,
Aksam yemeğini almaya gelen sokak köpeğine bile.
Hatta arabam bile benden daha fazla söz sahibi..
Gel de korkma bu kadar alışkanlıklardan.
Gel de vur vurabilirsen masaya yumruğunu.
Ama şu var ki ben daha dürüstüm.
Gerçeği itiraf ettiğim için sizlerden.
Ben korkumu biliyorum.
Ve cesareti ona göre bekleyebiliyorum.
(Mayıs 2003 ANKARA)
Sıtkı GökmenKayıt Tarihi : 3.3.2005 15:57:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
2-insanın kendine bile itiraf etmekten korttuğu şeyleri okuyucuyla paylaşmanız
3-İnsanları incitmekten korkunuz başka şeyden degil ,bu da sizi daha yüce yapmazmı,
Siz korkak degil ,alışkanlıklardan,korkanda degil sadece yaşadığınız hayata ve etrafınızdaki insanlara verdiğiniz degerden dolayı terk etmezsiniz yaşadığınız hayatı,Bu da sizi hem cesur,hem sevecen,hem de çok iyi insan yapar,İnsan olmanın erdemleridir bunlar,Elinize sağlık:=)))
TÜM YORUMLAR (11)