Haykırış Şiiri - Melike Çolak

Üşüdüm yine bugün.
Aslında soğuk değildi,sen yoktun.
Olsaydın ısınırdım, yumuşacık gülüşün ısıtırdı.
Güzel gözlerin ısıtırdı içimi,
Sesin yankılanırdı kalbimin derinliklerinde.

Bekledim o her zaman ki yerde;
Belki denk geliriz diye, vazgeçmeden bekledim.
Bizim denk gelemeyişlerimiz daha da üşüttü beni;
İçimin taa derinliklerini,
Kalbimin en ücra köşelerini.

Özlüyorum seni;
Kokunu, bakışını,gözlerini,sesini
İstiyorum gel gel gir içeri!
O zaman hayat bulur,
Belki gönlümün bahçesi.

Çok soldu bu bahçenin çiçekleri;
Kırağı çaldı,açamaz oldu adeta,
Seni görene kadar hiç açamadı.
Gözlerin su oldu gönlümün çiçeklerine.
Hiç böylesine açmamıştı;
Menekşeler, nergisler, papatyalar...

Belki yıldızlar duyardı bu haykırışımı,
Sensizliğin bu son ışıltısı,
Son sesleniş masmavi gözlerine,
Beni o gözlerinde kaybetme,
Seni seviyorum diye haykırıyorum gönlümce.!