Haykırış Şiiri - Sefa Çelik

HAYKIRIŞ

Benim bu bilinci şuursuz düşüncelerime
Bir gece vakti ansızın
Bir acı rüzgar esiyor ötelerden.
Keskin bir bıçak gibi
Saplanıyor düşlerime düşüncelerime
Uyanıyorum az sonra
Oysa uyuduğum bile koşulsuz bir muamma.

Ruhumun bu kadar senle doluşu
Bu şehrin tüm ışıklarının sönüşü
Ve yalnızlığım
Benim sadece senin sokağında
Bir sokak lambası eğriliğinde yanışı
Ve bu acı sözlerinin yüreğime birer birer kan damlayışı
Hiç mi vurmadı kıyısına hislerinin.

Merhamet tanrım merhamet
Ben zerreden kürreye mecnun olmuşken bu denli
Neden tanrım neden
Yârin o bir hücresinde dahi göremedim kendimi
Üstelik sevmek bu kadar berceste iken
Üstelik bir muştu beklerken senden yüreğim
Nasılda perişan nasıl da öksüzüm.
Ve rüzgar nasıl da acı

Oysa bende bilirim yol uzun vakit dar
Ve sırtımda günahlarım
Katmerlenmis hasretin
Ve Sabaha karşı
Ve uykusuz
gözlerimden
Sağanak yağmurlar düşüyor kurak topraklarima
Heyhatlar içindeyim tanrım. filizlendir yârimin yüreğinde bu nazlı sevdayı
bir sevi düşür tanrım
Ve bir tebessüm düşür yüzüme
Bu kalan ömrümün nihayetinde.

Sefa ÇELİK