Haykırış Şiiri - Yusuf Ayhan 2

Derin bir sevdanın haykırışıydı bu
Öylesine keskin bir aşkın hüznü
Bir serçenin gözyaşıydı kader
Bir yanan ateşin közüydü

Yüreğimi delip geçen bıçak değildi
Ama acıtıyordu her seferinde
Yolum bilinmez bir yola çıkıyor
Bağırıyorum kimse duymuyor

Kalbimi bir kafese koydu
Gönlümü acıya hüzne boğdu
Haykırışımı feryadımı duymadı
Beni benden aldıda gitti

Ben ölmezdim öyle kolay kolay
Ölmek için can vermeye gerek yokmuş
Bazen umudu ölüyor insanın
Haykırıyor kimse duymuyor

Geceleri yıldızlara anlatıyorum derdimi
Onlar bana göz kırpıyor
içimdeki acıyı biliyor
Yüreğimdeki acıyı okuyor

Haykırışıyım ben acının kederin
Gözyaşının damla damla akmasıyım
Ölüm fermanı yazılmış masumum belki
Yada dünyaya yeni gözünü açmış olanım

Efkarımın sitemimin biteceği yok
Feleğin benden elini çekeceğide
Acıyorum bazen kendime
Herkes diyor feryad figan eyleme

Ben bitişim son noktayım
Bitmiş bir adam yok olmuş
Çektiği çile yanına kalmış
Mutluluğun arkasından el sallamış