Ümitsizlik Ekmişsin Toprağıma
Sonra Da Ümidini Kaybetme Diyorsun
Bir Kalp Vermişsin İçinde Gözleri Çok Güzel
Ve Bir O Kadar Vefasız Olan
Sonra Da Sevmeyi Asla Bırakma Diyorsun
Her Gün Gönlümün Bahçesini Zehirlerle Suluyorsun
Ve Sonrada Gönlünü Ferah Tut Diyorsun
Dallarımda Mutluluktan Bir Çiçek Açsa
Akşamına Bir Deli Poyraz Çıkartıp Kopartıyorsun
Ey Tanrım Belki Bu Sana İlk Ve Son İsyanım Ya Da Haykırışımdır
Bunca Acı , Keder , Hüzün. Ve Gözyaşı Niye?
Kayıt Tarihi : 19.5.2024 20:24:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Yok
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!