Yuvası bozulan bir kuş gibi
Çırpındım durdum
Çırpınmaktan başka
Elimden hiçbir şey gelmedi
Çırpındıkça çaresizliğe gömüldüm
Çaresizliğe gömüldükçe çırpındım
Belki duyan birisi olur diye
Son nefesimle haykırdım
Sonrası sessizlik
Çığlıklar sessiz, gözyaşları sessiz…
En çok da en yakın olduklarım üzdü beni
Beni gördüler, sesimi duydular
Biliyorum
Fakat kördüler, sağırdılar
Yalnızlık içinde kabullendim ölümü
En derinlerde hissettim nefesini
Ellerim tutunacak bir el ararken
Beni bırakıp giderken gördüm hepsini
Sonrası sessizlik
Çığlıklar sessiz, gözyaşları sessiz…
Kayıt Tarihi : 10.7.2019 02:59:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!