Haykırış Şiiri - Mehmet Uysal

Orta Asya’da çıktık tarih sahnesine.
Asırlarca korku verdik Çinlilerin sinesine.

Sonra kavim kavim dört bir yana dağıldık.
Talas Savaşı’ndan sonra abdest alıp namaz kıldık.

Osman Gazi’den sonra üç hilali sancağa taktık.
Su olup, sel olup yıllarca Balkanlara aktık.

Bir hançer gibi saplanıp Roma’nın kalbine,
İstanbul’u teslim ettirdik gerçek sahibine.

Bin yıldır geçilmeyen çölü biz geçtik,
Akşam Kahire’ye inip Nil’den su içtik.

Barboroslar, Çaka Beyler gözbebeği iken ordumun;
Akdeniz güzel bir gölü oldu yurdumun.

Kanuni ile bütün dünyaya nizamı öğrettik.
Asırlarca Topkapı’dan cihanı yönettik.

Biz varken Orta Doğu’da yoktu hiçbir hüzün.
Biz varken yüzü gülüyordu Musul’un, Kudüs’ün.

Sonra güya “hasta adam” olup düşünce yatağa,
Kuzgunlar havalanıp üşüştüler otağa.

Balkanlar, I. Dünya derken kan kaybettik.
Mustafa Kemal gelene kadar sabrettik.

Çanakkale’de kapattık kapıyı, anahtarı denize attık.
Anafartalar’da, Conkbayırı’nda düşmanı toprağa kattık.

Altı ayda aşılmaz denilen hattı, üç günde aştık.
Sakarya’da Dumlupınar’da kahramanca savaştık.

Ay-yıldızlı bayrağı dikip İzmir meydanına,
İyi bir ders verdik tek dişi kalmış canavara.

Sene 1453, 1923 ya da 2023; yine yine,
Haykırıyorum işte “ NE MUTLU TÜRKÜM DİYENE!”