Kim bilebilirki,
Bu kendinden kaçışın hikayesini.
Hangi dağların karı söndürür,
Kor kor olmuş, yüreğimdeki yangını.
Silemiyorum bir türlü, bu sahte yaşanmışlığı,
Hangi tarfa dönsem, sızlıyor dindiremiyorum,
Kabuk bağlamayan yaramı.
Bu mahvolmuşluğun, sonsuz çığlığını,
Geceler, sanık geceler kaç uykuma katil.
Silüetin kazınmış her yöne, kan olmuş akıyor,
Uçurumlar yetmiyor, parçalayıp atmama seni.
Öyle yer etmişsinki ruhuma,
Şehrin tüm ışıkları yetmiyor karanlığıma...
Kayıt Tarihi : 14.7.2014 23:07:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!