Haykırış Şiiri - Necdet Cemal Ocak

Bırak o sararmış eski sayfaları, çevir.
Benim ömrüm sayfa çevirmekle geçti zaten.
Parmaklarım bir sayfaya takıldı, bilmem nedendir?
O sayfa bembeyaz, bana hatıradır senden.

Bırak o sararmış eski sayfaları, silinmiş.
Sen beyaz olanlara bak, hep kokun sinmiş.
Oku bir kere, anla bakalım, o haykırış nedenmiş.
Sana mı? Duygularıma mı? Yoksa içimden mi gelmiş?

Biliyorum ağladın telin öbür ucunda, sussan bile.
Ama erkekler ağlamaz, bunu böylece söylersin sende.
Bende öyle söylerim, onun için bazen haykırırım işte.
Hıçkırığımı dışarıya, gözyaşlarımı içime akıtırım bende.

Var işte, belki senin anladığın, anlatamadığım duygular.
Kadın gözü işte, anlatamayınca hemen ağlar.
Ya ben, erkekler ağlamaz, ama duyguları içinde boğulurlar.
Ağlamamak için bazen sana değil, tellere haykırırlar.

6.9.1986/İstanbul