Haykırdım Şiiri - Mehmet Soysal

Haykırdım!
Karanlık bi yoldan geçerken ömrüm
Tüm ışıklar kapalı
Ve geceler çok soğuktu

Gökyüzü yıldızlarını yolladı tek tek
Ay avuçlarımda doğdu
Bulutlar sırtıma yaslandı
Rüzgar saçlarımı okşadı

Haykırdım!
Çünkü kimsesizdim, çünkü yalnızdım
Başı dumanlı, başı belalı
Ve karlarla kaplı kartal yuvası
Bir yüce dağ karşıladı beni
Taşları yastık, toprağı yorgan yaptı
Üşüyen ruhumu bir daha sardı

Haykırdım!
Çünkü sessizdim, çünkü ıssızdım
Bir ağaç konuştu benimle
Bir kedi acırcasına yüzüme baktı
Bir kuş omzuma kondu
Bir kelebek bir günlük ömrüne
Sessizliğimi sığdırdı

Haykırdım!
Zaman aktı, sular durdu
Yollar ayaklarımın altından kayboldu
Güneş bir daha doğdu
Olmaz denilecek ne varsa hepsi de oldu

Haykırdım!
Canlı cansız tüm varlıklar beni duydu

Haykırdım!
Ama İnsanlar duymadı..