Kalktı çocuk baktı
kulaklarında yanlız atılan bombaların sesi yankılandı...
Um Kasırdan Basraya Irak halkı ayaktaydı,
çevresinde dolaşan ihanette vardı
kücücük bedebinde öfkeyle direnen beyni yaşamaktaydı,
dişman yine kandan kına yakmaktaydı...
Kalktı Çocuk Baktı
Gözlerini sonsuz karanlığa açtı,
bir el aradı, yoktu!
Bir ayak aradı, o yaktu!
açıp gözlerini baktığı yerde
karanlığın ötesinde bir boşluk durmaktaydı...
Kalktı Çocuk Baktı
birşeyleri tutmak için umutla el aradı,
bulamadığı eli uzatmaya kalktı
sonra farkına vardı,
uzatacak eli yokru !
Kalktı Çocuk Baktı
cehennemi yasadığı yerden
uzaklaşmak için ayaklarını aradı zoktu!
Fakat içinde bir umut yaşamaktaydı;
Haykırdı Ana... Ses zok...
Haykırdı Baba... ses yok...
çaresiz haykırışları bir boşlukta yankılandı
O an güzündeki boşluktan yaş yerine KAN damladı
damlayan kanı sşlecek kşmse kalmamıştı...
Kalktı Çocuk Baktı
Uykusundan buz gibi kanın koynunda uyanmıştı,
her hücresinde kinden kaleler yapılmaktaydı
yükselen çığlıklardan kopum gelen AĞITlarla kurtarılmıştı.
Haykırdı;
Kahroldun ECNEBİLER
Kahrolsun ECNEBİLER
Kahrolsun AMERİKA
Şevket Dalboy
Yaşanan işkal Saatleri... Bürüksel...
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta