Haykırdı Irak Şiiri - Şevket Dalboy

Kalktı çocuk baktı kulaklarında yanlız atılan bombaların sesi yankılandı... Um Kasırdan Basraya Irak halkı ayaktaydı, çevresinde dolaşan ihanette vardı kücücük bedebinde öfkeyle direnen beyni yaşamaktaydı, dişman yine kandan kına yakmaktaydı... Kalktı Çocuk Baktı Gözlerini sonsuz karanlığa açtı, bir el aradı, yoktu! Bir ayak aradı, o yaktu! açıp gözlerini baktığı yerde karanlığın ötesinde bir boşluk durmaktaydı... Kalktı Çocuk Baktı birşeyleri tutmak için umutla el aradı, bulamadığı eli uzatmaya kalktı sonra farkına vardı, uzatacak eli yokru ! Kalktı Çocuk Baktı cehennemi yasadığı yerden uzaklaşmak için ayaklarını aradı zoktu! Fakat içinde bir umut yaşamaktaydı; Haykırdı Ana... Ses zok... Haykırdı Baba... ses yok... çaresiz haykırışları bir boşlukta yankılandı O an güzündeki boşluktan yaş yerine KAN damladı damlayan kanı sşlecek kşmse kalmamıştı... Kalktı Çocuk Baktı Uykusundan buz gibi kanın koynunda uyanmıştı, her hücresinde kinden kaleler yapılmaktaydı yükselen çığlıklardan kopum gelen AĞITlarla kurtarılmıştı. Haykırdı; Kahroldun ECNEBİLER Kahrolsun ECNEBİLER Kahrolsun AMERİKA Şevket Dalboy Yaşanan işkal Saatleri... Bürüksel...