Haykıracaktı Ölüme Şiiri - Elife Ergan

Unutma insanlar kendi yalanlarına inanmanızı
Utanmadan tüm yanlışlara destekler vermenizi
Kurduğu süslü sömürü düzene amele olmanızı
Sınırsızca yürekten hatta sonsuza da sürmesini

Bitmek bilmeyen küçülüşe yeni tehditler ekleyip
Onursuz yarattığı kuyunun içine tutup atacaktır
Var gücüyle kürek kürek ölü toprağını serperek
Sorumsuz hesapsız vefasız gerçeğini unutarak

İtibarınızı zedeleyen acınası haliyle yaşayabilen
Hayat ağacının tek kuru dalını yeşertmeyecektir
Egosuna kölesi olduğu gizleyerek yol alacaktır
İşine yaradığın için çeşitli vaatlerle avutacaktır

Sürekli hareketli olacak zamanla kandıracaktır
Sizde sözlerden usanacak tabi ki bıkacaksınız
İstemesen de ağır ağır hastalıkla tükeneceksin
Yok oluşunuza yakınlarınızda seyirci kalacaktır

Korkmayın sabırla erdemli akılla direneceksiniz
Ruhunuzun acımasız insanlar tarafından talana
Aklı başında olan şahittir merhametsiz yolcuya
Tükendiği yere sarılıp kalır yıkılan kalbiyle ısrarlı

Buruşturup atılan paramparça gövdesiyle sonu
Tüm gerçeğin çabaları anlamlarını kaybedecek
Doğrusu olmayan karakterle nasıl hangi ayakla
Seni düşünmezler hatta hepsine köle yaparlar

Unutulan saatlerin, günlerle, ayları kayıp yılların
Başına kütük düşmüş gibi kendine geleceksin
Masumiyetin saflığın pörtleyecek çığlık çığlığa
Hüzünlerine seslenecektir, düşte dilsiz yüreğinle

Merhaba diyemez olursun alıştırıldığın hayatla
İkna edecek cesaretinde uzağa kaçar sorgular
Tadında bırakmak lazım geçmiş küskün bakar
Yetim sokaklarda söz vermişti yazıklar olmasın

Görünen ulu orta meydanda konuşur gerçeğin
Yeminle kalbinizde boğup kefensiz kabre göm
Gövdeniz tekrar dirilecek yükünüzü hafifletecek
Çırpınıyordu çözümler öfkeli sesle yaşayabilirdi

Kıymetliydi yaşam hakkı boyun eğerek kıyında
Farkında olduğu anlarda kötü kaderi kovacaktır
Her gün bıkmadan sancısıyla ruhu kıvranacaktı
Sonunda haykıracaktı ölümüne umut mahkûmu