İçin yandığında fırtınalar kopar zihninde,
Öfkeni dalga dalga uçur gitsin gökyüzünde
Güneş utancından saklansın karlı tepelerde,
O an çöksün yer yüzüne, sis kümeleri
Gel gitler yayık gibi çalkalasın denizleri,
Mavi sular yükselip boğsun teneke gemileri.
Kadın ve adam oturuyorlardı
Uzakta beyaz dağlar vardı
Gara girmek üzereyken Barselona-Madrid treni
Kadın üzgündü, üzgündü, üzgündü
Adam düşündü, düşündü, düşündü
Devamını Oku
Uzakta beyaz dağlar vardı
Gara girmek üzereyken Barselona-Madrid treni
Kadın üzgündü, üzgündü, üzgündü
Adam düşündü, düşündü, düşündü
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta