Akşam gri bır tül gibi iner
Hüzün ve hasretin üzerine
Sokak hazırdır yorgunluğuyla
Gecenin yalnızlığına
Gündüzün unuttuğu bir kadın
Yaşarken binlerce kez aynı geceyi
Hep birini bekler körleşmiş pencerede
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
