Hayırsız Evlat Şiiri - Abbas Paksoy

Sevgi duvar’ı ile ördüm.
Hayırsız çıktı, bizim evlat.
Sıkıntıları, kat kat dürdüm.
Hayırsız çıktı, bizim evlat.

Ben çektim, onu kucağıma.
Kendisi indi, aşağıma.
Çubuk salladı, kaşığıma.
Hayırsız çıktı, bizim evlat.

Karşıma alıp, oturtturdum.
Ata yol’una, götürttürdüm.
Kötü yol’lardan, getirttirdim.
Hayırsız çıktı, bizim evlat.

Yalçın kaya’dan, inat çıktı.
Boz yılan gibi, kayıp aktı.
Hayatını, el’iyle yaktı.
Hayırsız çıktı, bizim evlat.

Nice öğüt verdim, tutmadı.
Şeytan’ı, yanından atmadı.
Yatağın da, doğru yatmadı.
Hayırsız çıktı, bizim evlat.

Kulak’larını çatıp, deldi.
Tek kulak küpe, ev’e geldi.
Akılsız baş’a, ayak yeldi.
Hayırsız çıktı, bizim evlat.

Çene de, top sakal uzattı.
İman’ı, baya kısalttı.
Çırpındıkça, daha da battı.
Hayırsız çıktı, bizim evlat.

Meyhanede, barda dolandı.
Bütün pisliklere, bulandı.
El’imde, teberik kalandın.
Hayırsız çıktı, bizim evlat.

Paksoy'um, can’ından usandı.
Gene, baba yüreği yandı.
Düşmanlarım, seyir’e bandı.
Hayırsız çıktı, bizim evlat.