Hayırsız Şiiri - Osman Bulut

Kırk senedir beni yaktın kavurdun,
Sönmedi bağrımın közü hayırsız.
Kurduğum hayali yele savurdun,
Kalmadı hiç izi tozu hayırsız.

Yargıladın; kaidesiz, kuralsız
Hüküm verdin; bak sorgusuz, sualsiz
Merhabasız, muhabbetsiz, moralsiz
Geçti ömrün tam kırk yazı hayırsız.

Varsın olsun; ateş, barut ışığı,
Yeter bana doğru bir tut ışığı.
Yaksan karşımda bir umut ışığı,
Güldürsen şu iki gözü hayırsız.

Çevirdin gönlümü yaralı kuşa
Geçemedi o gün bu gün uçuşa.
İşi daha fazla sürme yokuşa,
Göğe mi çektiler düzü hayırsız.

Unutturamadın uzaklığınla,
Aklımdasın hâlâ berraklığınla.
Gel bir iki adım, sıcaklığınla
Erit aradaki buzu hayırsız.

Bitmese de sendeki bu husumet,
Hep artacak sana duyduğum hürmet.
Osman der ki; sabrın sonu selamet,
Boş çıkarma gel bu sözü hayırsız.