Yıllardır iç çamaşırı gibi üstümde taşıdığım
O kadar alışıp da onsuz yaşayamayacağım sandığım
Belki de üstümden atmaktan utandığım
Yalnızlığımı,
Beni kışın ayazında ısıtan sıcak bir battaniye gibi saran
O tüy misali elleriyle tenimi değil de ruhumu okşayan
Çıplaklığı yalnızlıktan güzel kılan
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta