"Coğrafya kaderdir"demiş adam.
Araştırıp, ismini yazmayacağım ki
Ezberler yığınına katılmasın.
"Coğrafya kaderdir" duydum
Ve hep kendime saydım:
Çırpınmayı bırakmaya bir sebep
Uçmaktan vazgeçmek için neden
Ve yürümemeye, sevmemeye kadar!
Oturup seyre daldım pencerelerde,
Renklere küsmüş coğrafyaları.
Dinlediğim masallar değil belki
Keza okuduğum kitaplar da aynı..
Yanıldım, kulaklarımda sağırlık ağrılarınca
gördüm, gözlerime işçiler edindim ki
Yollar yataklar açılsın yanaklarıma
Güzergah, topraklara tek yön.
Görüyorum ki kaderimiz, geleneğimiz
Irmaklarımız bizden kaçırır saflığını
Ağaçlarımız çağırmaktadır fırtınaları
Dağlarımız gözünü kapamış karlarla
Ovalarımız saklanır korkulu puslara
Derken;
Bir delikanlı sevgisini kıza açıyor.
Kelebekler uçmaya hazır kasıklarda
Kırpışıyor kanatlar
Uçuşsa öldürülecek!
Korkuyla sinen kanat sesleri
Kasıkları zorluyorken inatla;
"Olmaz bu coğrafyada"diyor kız.
Delikanlıya atadan miras kalan örf
Savruluyor öfkeyle.
İşte buydu kaderimiz, coğrafya değil!
Coğrafya masumdur..
Olmasa kaçar mıydı ırmaklarımız denizlere
Yollarımız dolanır mıydı vadilerce
Ovalarımız utanır mıydı şafaktan
Dağlarımız siper alır mıydı güne
Göreneklerimiz, savruluyor öfkeyle
Arzu kelebekleri korkuyla çırpınıyor.
Göğüs kefesini sarıyor korkular
Bilir misiniz o korkuyu?
Hissedebilir misiniz o yalnızlığı?
Coğrafya kader imiş iftira!
Susuyor bütün çareler ,umarlar...
Ve uçmaya hazır iki beyaz güvercin
Kızın göğsünde beliriyor.
İşte bir hayat daha söndü anladım...
Hayırlı olsun atalarım
Uğurlu olsun geleneklerim
bir d(e)likanlı daha kazandınız...
M. ALİ Çakar
Kayıt Tarihi : 10.12.2021 21:46:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!