Hayırhâh Bir Yolculuk

“Kulak ver, sırrından ne söyler şair?
Ruhundan, ufuklar dolusu şiir
Acz ve fâkr içinde meydana giriş
Tevekkülle, bülend avaz diriliş.”

Güneşi tut, yola koyul, çıkalım düze
Kayıp şehrimizin sokaklarından gündüze
Aynalar hayırhâhlığını yansıtsın bu gün
Zifir tadında gecenin Ay’a kavuştuğu gün
Güneşi tut, yola koyul, çıkalım düze

İmâmesi ol dünyanın, seni çeksin edipler
İkrâm sağanağında üryân olsun en dipler
Her adımın takvim düşürmeli tövbemize
İhtimamla sabrı pişirmeli tövbemize
İmâmesi ol dünyanın, seni çeksin edipler

Gül nefesli rüzgârları kalbimize dağıt
Döndür semâzen gibi, yüreğimizde aşk kıt
Tevâzu mektebinden doldurursan heybeni
Kanarak hiç olmazsam, kışlığına say beni
Gül nefesli rüzgârları kalbimize dağıt

Müstakbel, ahdin olsun, dayandığım zaman dar
Omuzlarım taşısın seni kitaplar kadar
Yaban, hüküm giydirir, rüyam bile çaresiz
Ebet yolculuğundan gözlerime çalsan iz
Müstakbel, ahdin olsun, dayandığım zaman dar

Ferâhfezâ tebessümle mânâ yüklenmelisin
Hoyratlığına ömrün artık diklenmelisin
Şerha şerha yanmışlık, dudak kuru, sine çâk
Ey yâranı nigehbân! Hicretimde ol sancak
Ferâhfezâ tebessümle mânâ yüklenmelisin

Mesnedi ol yolumun, sükût gizler adımı
Mecnunane yürüyüş tüketir muradımı
Kanatlandır duaların arşa, pervaz-i berdar
Mukadder olan zaman seninledir, ey serdar!
Mesnedi ol yolumun, sükût gizler adımı

Her düşene omuz ver, bigâne kalma sakın
Kâdim medeniyetin yolunu tutmak hakkın
Mücrim bir kul, isyankâr, harabezâr bedenim
Kudümünle mâkes ol, vakti hazan nedenim
Her düşene omuz ver, bigâne kalma sakın

Yola koyul, ölümlüler mahşerinde kar var
Sensizliğimizin üstüne düşülen karar
Yola koyul, dünyanın karanlığı gitmeli
Dondurucu öfkesin, buzulun eritmeli
Yola koyul, ölümlüler mahşerinde kar var

Yola koyul, kıraçlarda yorulsa da nefesin
Ey beklenen yiğidim! Gakkoş, Dadaş, Efe’sin
Yola koyul, esenlik ilmek ilmek örünsün
Aşk yurduna bu kışın Nevbahar’ı görünsün
Yola koyul, kıraçlarda yorulsa da nefesin.