Hayıra Alamet Şiiri - Ismail Kılınçaslan

Birbirimize ne güzel de birer süstük, sonra sustuk.
Bu bir soygundur! da demeden aşkı soyduk, üstümüzden.

Yüzüstü yatırılıp, yüzüstü bırakılmış aşkın şahidi miydik yoksa katili mi?
Biz bizsiz daha ne kadar güzel olabirdik ki, şimdi?
Ne fondotenin kapatabilir özlemini,
Ne farkli tenin teri temizler benden seni.

Doya doya daya şimdi yanaklarını ellerinin ayasına,
Ama, saçların ellerim gibi girmesin parmaklarının arasına.
Bir cam kenarı soğukluğunda hatırla,
3-5 öksürük nöbetlerinde,
Sırt üstü yatışlarda görülen karabasanların uyandırmaz karmaşasında,
Sesin damağına yapıştığında, beni hatırla ve ağla!

Dün gece seni rüyamda gördüm diyeceğin kimsen yok artık.

Dün gece ben, seni dünyamda gömdüm...