Hayıflanma Şiiri - Ümit İlkay Özcan

Şimdi böyle kahrolası bir çakırkeyiflikteysem
Ve kahrolası bir sensizlikse yaşanan
Basarım kalayı yaşanmamış günlere
Boşunaymış demek bunca gün kanımı içime akıtmam
Demek kalburla su taşımışım bunca zaman...

Kolum kanadım kırık sensiz
Mayına basmış kaçakçı beygiri gibi
Pıyrım pıyrım defterimin sayfaları şimdi
Şiir de öksüz kaldı
Piç oldu sensiz!

Yaşama küsmedim kalınca sensiz
Niye küseyim?
Pireye kızıp yorgan yakılır mı hiç?
Ama senliliği sevdim ben
Suya salıp onca zamanı...
Tavan başıma çöktü sensiz kalınca
Şimdi sulu sepken yağmak vardı gözlerine, ah! ...

Bu boktan Ankara’yı seviyorsam
İçinde sen varsın diye
Senden bi iz, bi koku
Senden bişeyler var diye...

Yaşıma yaraşır sevdalar yaşamadım hiç
Fırsatım olmadığından değil
Bilmediğimden sevmeyi...
Başkaları söylerken bile utandığım o sözleri
Söyledim de ne oldu sanki
Ne oldu
İlkyazın utangaç Mayıs’ında.

Şimdi böyle kahrolası bir çakırkeyiflikteysem
Ve kahrolası bir sensizlikse yaşanan
Basarım kalayı yaşanmamış günlere
Boşunaymış demek bunca gün kanımı içime akıtmam
Demek kalburla su taşımışım bunca zaman...

Kelepçemin soğuğu vurmadı yüreğime
Ama ellerinin sıcaklığı vurdu alev alev
Bağlayamadı kafamın içindekileri
Ama ellerin bağladı sorgusuz sualsiz
Düşlerimi, düşüncelerimi
Bir de gözlerin! ...
Keşke on yedimde kalsaydım
Bu kafayla on yedimde
Keşke on yedimde kalsaydım da seni bilmeseydim
Keşke seni bilmeseydim de.....

Bir demlik şekersiz ılık çay
Bi de filtresiz Bafra şimdi arkadaşım
Yoksun ya şimdi
Üşüyorum, titriyorum belli belirsiz yine
Sevimsiz bir soğukluk
Yoksun...

Şimdi böyle kahrolası bir çakırkeyiflikteysem
Ve kahrolası bir sensizlikse yaşanan
Basarım kalayı yaşanmamış günlere
Boşunaymış demek bunca gün kanımı içime akıtmam
Demek kalburla su taşımışım bunca zaman...
03/06-31.07/1994 Ankara-Demirci