Peşimden gelmesin söyle nolur artık sürmesin izimi o laf anlamaz yokluğun
Elimden de bir şey gelmez ki o koca dev bense karşısında küçücük bir çocuğum
Lafımı bölen sen değilsin ki artık ne hükmü var konuştuğum yada sustuğumun
İçimden bir şehir topyekün göç etti sanki bomboş kaldım o kadar büyük boşluğun
Nasıl bir afetse artık bu gidişin bitmek bilmiyor içimde yangınlar depremler
Söner elbet bilirim gün gelir bu alevler de yerine konmaz ki küle dönenler
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla