Haydi Yiğit Milletim, Daha Ne Duruyorsun ...

'Tembel, miskin bir millet, olmadın olamazsın,
Çalışkanlık şiarın, geride kalamazsın,
Kalkmaz isen ayağa, intikam alamazsın,

Savunmada kaldıkça, geriye gidiyorsun
Hak etmediğin halde bedeller ödüyorsun.'


Duyarlı yüreğine ve kalemine sağlık Ali Gardaş.Milli ve manevi duyguları ve değerleri haykıra haykıra dilimizde tüy bitti.Ama anlayan ve duyan kim?Biz yazıyor,biz okuyoruz.Ama olsun...Şairlerin görevi gerçekleri söylemek ve savunmaktır.Ne diyor merhum Mehmet Akif Ersoy:

'Şairleri haykırmayan bir millet,
Sevenleri toprak olmuş öksüz çocuk gibidir.'

Biz doğru bildiklerimizi haykırmaya devam edeceğiz.İlk tam not,selam,sevgi ve dualarım seninle olsun Can Gardaşım...

008-KURTULUŞ DESTANI

İstanbullu’m, İzmirli’m, Adanalı’m, Maraşlı’m,
Aynı bayrak altında yaşayan gencim, yaşlım!

Bastığın topraklarda ne tûfanlar yaşandı
Ne yürekler kavruldu, nice ocaklar söndü!

Bu vatan, parça parça hep elden gidiyordu,
Dünyâ, bizi sehpâda sallamak istiyordu.

Çakallar giremezdi aslanlar yatağına,
Baykuş nasıl tünerdi şahinler otağına?

Türklük, vahşî sürüyü bağrına bastırır mı?
Esâret zincirini boynuna astırır mı?

Kurtuluşun hamlesi mutlak başlayacaktı,
Düşman, Anadolu’dan kesin atılacaktı.

Kemâl Paşa emriyle, kız, kızan cephe kurdu,
Kükredi aslanlarım, dağ, deniz selâm durdu.

Îmân, sabır, benlikler bir taştı ki kabından,
Sanki Cihan sarsıldı kuvvetin gazabından.

Hâin ve zâlim nemrut korkudan kaçıyordu,
İbrahim’in yolunda çiçekler açıyordu!

Sakarya, Dumlupınar, Menderes, Porsuk Suyu,
Başka türlü akıyor, yaşıyordu coşkuyu.

Bizi âciz görenler eridiler, bittiler,
Güçlü geldiler ama nâçâr kalıp gittiler.

Sen ey şerefli gâzîm, yiğidim, şehitlerim!
Olmasaydınız eğer, avı idik itlerin.

Eğer şahlanmasaydı azmin, Türklük gururun,
Elindeydi Türkiye’m gaddar, nâmert gâvurun.

Hizmetçisi idiniz kutsal, aziz vatanın,
Sizlerdiniz bekçisi îmân, nâmus ve şanın.

Can çekişen vücuda girdiniz canınızla,
Gözlerdeki yaşları sildiniz kanınızla.

Sâyenizde bahtiyar oğul ve kızlarımız,
Ne bayramlar yaratır, o kutsal rûhlarınız.

Bizim için, bir ömrü fedâ ettiniz sizler,
Huzursuz bir ortamın huzurlarıyız bizler.

Sizler için ağlamak, en büyük cinâyettir,
Lâyıkı olduğunuz şan ve şeref, hürmettir.

Mîrâsa sahip çıkmak, bize sizden zimmettir.
Rûhunuza Fâtiha, bir kutsal ibâdettir.

Ey vatan, millet için can veren rütbesizler!
Göz kırpmadan, cepheye ölüme giden erler:

Tarih, varsın sizlere mersiyeler yazmasın,
İsterse, adınızı mermerlere kazmasın.

Bir er için, “şehitlik” en büyük, son rütbedir,
Rûhunuz, semâlarda ölümsüz cennettedir.

Ölmediniz, dipdiri, kalbimizde yeriniz,
Sizler ki, bizler için şan ile şerefsiniz.

Sakın sızlatmayalım kemikleri, etleri,
Huzur içinde yatsın, tüm vatan şehitleri.

Nazım İNCE

Hıristiyan batının, kuklası saldıranlar,
Siyonizm’in maşası, sürüngen pis çıyanlar,
Senin için ölüyor, Güney doğuda canlar,

Öfkeni gizlesen de, burnundan soluyorsun,
Haydi yiğit milletim; daha ne duruyorsun?

Haklı ve yerli yerinde seslenişti. Duyarlılığınızı kutluyorum.

Bu güzel ve kutlu sesleniş için gönülden kutluyorum
kaleminize yüreğinize sağlık gönülden tebrikler
Mesut Özbek