Haydi Şiiri - Hüseyin Anılan

Yıldızları saymak gecenin bir yarısı
deli gibi çarpan kalbinin sıcaklığında, kan ter içinde.
damarlarını patlatacakmış gibi tepinen kanının çekildiğini hissetmek
Ve bir çocuğun saklambaç oynaması gibi kendinden saklanmak
Ve kendi kendine seslenmek;
elma dersem çık, armut dersem çıkma!
fakat hiç cevap verememek. Ne garip değil mi?

Biliyorum, böyle zamanlar çok olmadı benim haytımda
neden, niçin böyle olur?
sesim niçin çıkmaz, neden boğazım düğümlenir?
kendinden niye kaçar insan?
neden yorulur yürek atmaktan?
neden kendi kendine itiraf edemezsin? Sevdiğini.

Kendinle yüzleşmekten kaçman neyi değiştirir?
Beynin kalbine söz geçirebiliyor mu?
En azından yüreğin biliyor O'nu sevdiğini,
Sen kendinden gizlesen neye yarar.

Haydi!
Önce O'na, sonra kendine haykır sevdiğini.
İnan böylesi daha kolay!