Haydi Hoşça Kal Şiiri - Ahmet Emer

Bir vapur geçer önümden
batan günü sırtlar götürür sanki zamanıymış gibi
sanki götürdüğü bir zamanlar bağrımda yeşerttiklerimdi
şimdi uzağımdalar
bütün direncim onlar inan değilse ne
bir iki çalı çırpı ile tutuşturmak istediğim küllenmiş közümdü bağrımdaki
onlar benim dünyadaki var olan iki gözümdü
ne olur biraz daha kalaydı derken
bir beyaz martı dalar imbatın içine
kokusunu getirir iyodun derinlerden
özlemin el sallarken dalgalarla uzaktan
gel gel eder martı kanatlarında yüreğimdeki kapakçık
bir ışıltıdır süzülen kirpiklerimin ucundan denizin tuzlu suyuna
martıların sesine karışan vapurun düdüğü yırtar ortamın ahengini
batan günün kızıllığı kana bular bembeyaz umutları
gün indirirken perdeleri karşı yamaçlara
inadına beyaz köpükler saçar denizin ağzı
bütünleşir yavaş yavaş gökle deniz beynimle yüreğimdeki giz
Karşıyaka’da beliren tek tük sokak lambaları sanki incisi sahilin
gümüş gerdanlığa dizilmişler
ufuk belirsiz bir heyula
dağların tepelerindeki tek tük pırıltı direnir akşama
gelme der karanlığa dertler geceler başlar
gözlerde dinmez yaşlar
ufaktan bir sancı başlar sol yanından
sokulur böğrünü delercesine ta içine içine insanın
üşütür oldu artık imbat saatler sonbaharı vururken yazın bile
sıcak bir yuvanın özlemine çeker garipleri
gitme der dalgalar fısıltılarla gitme
bekleyenin mi var kal biraz daha
der demesine hakkı da yok değil hani
ama bu havalar pek dokunur oldu bana
bana göre değil artık akşamlar
gidiyorum hoşça kal
başkalarına söyleyin şarkınızı dalgalar
çığlıklarınız mahşer
daha çok var mahşere martılar yaşamadım ki daha
duramam artık buralarda
haydi hoşça kal! ..