Haydi Gel Gel Bebeğim Şiiri - Menekşe Gülay

Artık gecelerim, hep seninle bundan sonra.
Yalnızlığımı süslemeyecek zifiri renk, hayatımda.
Pembe düşlerim seninle canlanacak her anımda.
Sevgin yerleşti yüreğime, kalacak hep orada.

Sana sevgim, değişik bir tutku benliğimde.
Hayallerimi süsleyen, kaybolduğum bir dünya sanki.
Sensiz geçen günlerimi affetmeyeceğim hiçbirzaman.
Sen olmadığın da yaşayamıyorum canlı cesedim inan

Ellerin, ellerime dokunsun haydi gel gel bebeğim..
Yüreğim fırtınaya tutulsun yaksın titretsin beni.
Gecelerimiz bitmesin aşk sarsın defalarca bedenimizi.
Rüyalarımızı yaşayalım birlikte gel, gel uçur beni.

Aşkın ruhumu sardı yalnızlığı istemiyorum hayatta.
Seninle dolmalı kalbim, seninle coşmalı ruhum.
Gözyaşlarım, seni özlediğim her anımda akmalı,
Islatmalı bedenimi, sevdiğimi anlamalıyım yaşantımda.

Artık üşümeyeceğim kollarınla ısıtacaksın beni.
Dudaklarım susuz değil, öpüşün hayat verecek çünki.
Ah bu sevda, mahvedecek belki de beni ve seni.
Ama bu sevgi, herşeye değer sen ol yeter ki.

Uçsuz bucaksız gökyüzüne, ismimi yazdın günlerce.
Kutup yıldızının yanına, ne güzel de yakıştı ay gibi.
Ben de denizlere yazacağım ismini, sonsuz sevgiyle,
Gök ve deniz birleştiğin de benim olacaksın ölesiye.

Aşk kıvılcımları çıkıyor dört bir yanımızdan.
İçimizde ki sevgi ise, alevlendiriyor onları coşkuyla.
Bu ateş, bizi ne hale getirir onu da bilemiyorum ya.
Ama biliyorum bu aşk mahvedecek bizi, yaşadıkça.