Haydi Durma Gel Şiiri - Abdülkadir Selçuk

Bırak saçlarını savursun rüzğar
Belki kokunu getirir, hasretim dinsin
Sensizlikmi? Sanki cehennem ateşinde yanmak
Haydi durma gelki; bu cefa sona ersin.

Cefanın yerini almazmı sefa? alsın!
Mutsuzluk bir yana, mutluluk yanımızda kalsın.
Senki bilesin gönlümün sultanısın.
Haydi durma gelki; muradımız gözümüzde kalmasın.

Bu muratki; mutluluk olsa gerek.
Bilirim her gönüle lazım, herkes hasret.
Yalnızlıkmı? işte zulüm, işte eziyet.
Haydi durma gelki bitsin bu eziyet...!