..........Ey Kadınlar,
Biz erkekler yaşamı zehrettik.Ezilen hep siz oldunuz.Biz de mutlu değiliz.Yıl
lar yılı savaştık.Atmosfer artık kaldırmıyor kirliliği.Mevsimleri değiştirdik, gölle ri kuruttuk. Buzulları erittik.Uzayı çöplüğe çevirdik. İnsan, ağaç, hayvan, de niz,nehir katliamları yaptık.Ne Haçlı Seferleri,Ne Almanya'da Yahudiler,ne Bosna,ne Stalin'in katliamları,Ne Vietnam,Ne Kore,Ne İran devrimiyle ölenler,Afganistan'da ölenler,Irak 'ta ölenler hepsi hepsi bizim yüzümüzden.
...........Nerede Dünya kadınlar savaşı yapıldı? Hiç bir zaman.Kadınlar doğurdular,kadınlar büyüttüler,kadınlar çiçekler yetiştirdiler Erkekler ne yaptılar kadınların doğurduklarını savaşlarda yok ettiler.Kadınları eve mah kum ettiler.Bir erkekle bir kaç kadın evlendi.Tersini hiç bir erkek kabul lenmez.Kendi onurlarını düşünürler biz kadınımızı başka erkekle paylaş mayız, diye.Peki niye siz erkekleri kadınlar başkalarıyla paylaşmıyorlar.
Çok çetindir değil mi? Evet çok çetin.Dokundu değil mi size.Size nasıl dokunuyorsa kadınlara da dokunuyor.Neden sizin gururu,erkekliği önemli onların kadınlığı gurursuz ve önemsiz.
..........Ey kadınlar durmayın.Biz erkekler sizleri eve kapatıyoruz.Zorla başınızı örttürüyoruz.Sizlerin sağlığını tehlikeye düşmesi uğruna tek biz sizi görerek
şeytan bizi yoldan çıkarmasın,günah kazanmayalım diye siz örtünüyorsunuz.
Yorgunum, bahar geldi, silah kullanmayı öğrenmeliyim bu yaz
Kitaplar birikiyor, saçlarım uzuyor, her yerde gümbür gümbür bir telâş
Gencim daha, dünyayı görmek istiyorum, öpüşmek ne güzel,
düşünmek ne güzel, bir gün mutlaka yeneceğiz!
Bir gün mutlaka yeneceğiz, ey eski zaman sarrafları! Ey kaz kafalılar! Ey sadrazam!
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta