Haydi Ahret Bir İki! Şiiri - Cihat Şahin

Çok mu tatlı şu dünya?
Sonsuz mu ki bu rüya?
Sığmaz arz’a çok hülya!
Haydi ahret bir iki!
Yok, mu diyen hiç peki?

Nerde sıla diyenler?
Arzı gurbet sayanlar!
Kalkın beni duyanlar!
Haydi ahret bir iki!
Yok, mu diyen hiç peki?

İşi, gücü yetiren,
İmtihanı bitiren,
Sevapları yatıran,
Haydi ahret bir iki!
Yok, mu diyen hiç peki?

Yaşı yetmiş olanlar,
Beti benzi solanlar,
Tek başına kalanlar,
Haydi ahret bir iki!
Yok, mu diyen hiç peki?

Ey hacılar, hocalar!
Ey dedeler, kocalar!
Ey mahfiller, localar!
Haydi ahret bir iki!
Yok, mu diyen hiç peki?

Şu hayattan usanan,
Deli gönlü uslanan,
Arzuları paslanan,
Haydi ahret bir iki!
Yok, mu diyen hiç peki?

Dağda garip yaşayan,
Şu dünyayı boşayan,
Her işini boşlayan,
Haydi ahret bir iki!
Yok, mu diyen hiç peki?

Çok, çok vaaz dinleyen,
Denenleri anlayan,
Allah diye inleyen,
Haydi ahret bir iki!
Yok, mu diyen hiç peki?

Fazla dertten muzdarip,
Ehl-i iman her gurup,
Ve bilhassa ey garip,
Haydin ahret bir iki!
Yok, mu diyen hiç peki?

Ve hususan sen nine!
İmanın var hak dine!
Güvensene Muhsin’e!
Haydi ahret bir iki!
Bari sen de; gel “peki”!

Aşk oduna yananlar(!)
Dilde lika ananlar(!)
Gelmedi mi o anlar?
Haydi ahret bir iki!
Yok, mu diyen hiç peki?

Herkes ister geçinden(!)
Korkar gibi suçundan?
Geri koymak sırf şundan
Görmeyince o, çeki
Ondan demez halk peki.

Ne diyorsun sen Şahin?
Çağırsa padişahın,
Şefiinken o Mah’ın,
Atıp kalbinden şek’i,
Hemen der miydin peki?

Cihat ŞAHİN
22.12.2010-İZMİR