Haydi Şiiri - İbrahim Şengün

Haydi! Tut ellerimden
Koşalım!
Yaramazlık yapan çocuklar gibi
Tozu dumana katıp
Arkamıza bakmadan
Nefesimizin kesildiği yerde duralım
Bir ağaç dibi olur bir kuytu köşe
Sımsıkı sarılıp birbirimize,
Dinlenelim.
Nefes alıp verirken iki dudağımızın arasından çıkan
Dumanlarla ısıtalım ellerimizi
Soğukta üşüyen çocuğun yanaklarının rengi dudaklarımızla
Havuç rengi burun uçlarımızı öpelim
Sonra kenetlensin dudaklarımız
Saatlerce bu şekilde
Nefesler gönderelim ciğerlerimize
Bir sen. Bir ben. Bir sen. Bir ben.
Alev-alev olsun bedenlerimiz
Damarlarımız coşsun, pompalasın kanları yüreğimize
Tik tak… Tik tak… Temposuyla/
sevda nağmeleri oluşturan/ kalplerimizin sesini
Bir sen dinle! Bir de ben!
Bir sen dinle! Bir de ben!

Haydi! Tut ellerimden
Koşalım!
Tozu dumana katıp / arkamıza bakmadan…