Haydarpaşa Garında...Ceset Gibiyim

Sözleşmiştik seninle
Hiç gitmediğin
Görmediğin
Denizin beri tarafına
Anadolu’ya
Yolu elektriği olmayan
Karların diz boyu yağdığı
Teknolojinin uğramadığı
Kirlenmemiş
Kirletilememiş
Bakir bizim köye
Benimle gelecektin
Eşim olacaktın
İnek sağacaktın
Odun kesecektin
Kiraz toplayacaktın
Sevgi ekecektin
Mutluluk biçecektin
Kalbimde heyecan
Elimde
İstanbul-Kütahya yazan
İki bilet
Saatlerce seni bekledim
Vapurlar geldi gitti
Yolcular indi bindi
Sen gelmedin
Bir heykel gibi
Bir direk gibi
Bıkmadan
Usanmadan
Seni bekledim
O zamanlar
İletişim kurmak çok zor
Teknoloji gelişmemiş
Cep telefonu yok
İnternet yok
Faks yok
Çağrı cihazı yok
Yok babam yok
Sana ulaşabileceğim
Hiçbir şey yok
Amma
Umudum var
Heyecanım var
Gençliğim var
Sevgim var ya
Sensiz ayrılamadım
Haydarpaşa garından
Günlerce
Haftalarca
Sen yolu gözledim
Her sensiz vapur
Hasret çukuruna batırdı beni
Acılarla tanıştım
Polislerle dalaştım
Martılarla dertleştim
En nihayet Ali emmi
Yüreğimi değil amma
Benim cesedimi
Aldı götürdü bu gardan
İşte o günden beri
Yani yetmiş yedinin
Mart ayından beri
Sevmeyi
Çarpmayı
Haydarpaşa garında bırakmış
Kalpsiz ceset gibiyim

(21.12.2010)