Haydar Paşa Garı'nda Şiiri - Erman Ulusoy

Yıllar öncesi bir günde,
Saat dokuz sırasında,
Haydarpaşa garında,
Vedalaşmak için seninle,
Buluşmuştuk bir peronda.

Yoktu bunun tekrarı,
Mümkün değil di bir daha.
Kalkacaktı tren on da,
Seni benden koparıp,
Götürecek ti çok uzaklara.

Getirmiştim sana ben
Bir demet yasemin.
Alırken ellerimden,
Boynuma sarılmıştın,
Ağlayarak orda sen.

Bir süre konuşmadan
Oturmuştuk bank üstünde;
Gelip geçmişti zaman,
Ellerim ellerinde.

Saat on a beş varken
Binip tren vagonuna,
Kompartıman penceresinden,
Ellerini uzatmıştın bana.

İçine bakarak gözlerimin,
Bekle, döneceğim demiştin.
Gözlerinden akan yaşlarla,
Sözünü mühürlemiştin.

Hareket edince tren,
Koptu ellerim, ellerinden.
Teninin sıcaklığı,
Esen bir rüzgâr ile
Kaybolup gitti ellerimden.

Gözden kaybolana kadar tren
Durdum, baktım arkasından.
Bir süre sonra geri dönüp giderken,
Oturduğumuz bank’a gözüm takıldı birden.
Sana getirdiğim yasemin çiçeklerini,
Unutmuştun orda sen;
Tıpkı beni geride bıraktığın gibi...

O gün, bugün, hep seni bekliyorum
Döneceksin diye.
Evimde ki vazoya koyduğum,
Yasemin çiçekleriyle birlikte...

11.08.2003
Erman Ulusoy
Kırklareli