Gönül Sohbeti Şiiri - Şenol Şener

Halden bilmeyene, hatır sorulmaz
İncitir bir acı, söz ile gardaş
Muhabbet edilmez, meydan kurulmaz
Yakar yüreğini, köz ile gardaş

Fitne fesat dili ile yaralar
Yüreğine, nice dertler sıralar
Fırsatı bulunca, hemen karalar
Ayrılmalı ordan, hız ile gardaş

Bize yakın olsun, benlik yenenler
Uzak dursun, yanlış yöne, dönenler
Dostunun şanına, nefsi sinenler
Dağları devirir, göz ile gardaş

Gelir göçer, bu dünyaya, konanlar
Gaflette burayı, baki sananlar
Haksızlık yapana, çiçek sunanlar
Çabuk solar gider, güz ile gardaş

Kibir hırkasını, sırta giyenler
Emeği olmadan, hazır yiyenler
Daha hamken, oldum piştim, diyenler
Gezerler utanmaz, yüz ile gardaş

Çıkıp meydanlara, coşmak isterler
Tezden sarp dağları, aşmak isterler
Yarış atı ile, koşmak isterler
Yola yürümeyen, diz ile gardaş

Verdiği sözleri, hemen yutanlar
Dili başka, kalbi başka, atanlar
Riyakar insana, alkış tutanlar
Hiç yâren olur mu? öz ile gardaş

Ömrü kısa olur, daim yalanın
Zararı çok olur, yanlış planın
Düşüncesi kirli eğri olanın
Hiç işi olur mu? düz ile gardaş

Sözeri hiç, olamadı, bahtiyar
Dostluk mevsiminde, görmedi bahar
Güzel insanlarda, bitmez itibar
Takdir edilirler, haz ile gardaş