Yeter ki inan ve de ki: Allah bir!
Sonra sana bir iman indirilir,
Pervan kalmaz artık ne yer ne gökten,
Her şey bir mutasarrıf elindedir.
Çıkmaz sokak, işte son buldu hayat,
Birkaç sıra odun, bir parça toprak,
Ve mükemmel vücut, zekâ, yüksek istidat,
Ve basit toprak, bir sıra tahta ve haşerat…
Aman Allah’ım tezat içinde tezat.
Öyle sabah yatakta yarım saat gerinip durma,
Ezan-ı Muhammediyi duyar duymaz doğrul ve fırla!
Pencereni aç; esen rüzgarın getirdiği tekbirlerle sevin,
Çek ciğerlerine kadar sabah ezanını derin derin...
Sabahın sükûtunu yırtsın pencereden dolan ses,
Son bulmanın sonuymuş son nefes
Doğum sancısını çektim ölürken
Ruhum bir mahkummuş vücudum kafes
Prangaları kırdım, köprüleri yaktım ölürken
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!