Haydar Gezmiş Şiirleri - Şair Haydar Gezmiş

İyi diye sandığın,
Destek verip kandığın,
Zamanla aldandığın,
İnsanlar var dünyada.

Sevgileri yalandır,

Fırsat elindeyken sevdir kendini,
Gider bu güzellik kimseye kalmaz,
Huzuru bularak sağla demini,
Gider bu güzellik kimseye kalmaz.

Tekrar dönemezsin gençlik çağına,

Yaşarken dikkat et üzme kimseyi,
Adil ol, hak yeme, çekme zilleti,
Üç günlük dünyanın nimeti için,
Yalanla, dolanla bölme milleti.

Sen öyle yaşa ki sevenin olsun,

Doğup büyüdüğün yerdir,
Hasretiyle kavrulursun,
Sıla diye seslenilir,
Hasretiyle kavrulursun.

Hasret tarif edilemez,

Dadaş Erzurum’un soylu lakabı,
Baş tacı etmiştir kutsal kitabı,
Dilinden düşürmez helal hitabı,
Dadaşa yakışan hallerdir bunlar.

Bakar kâinata okumak için,

İnsan yaşar, ölür bir gün,
Acı, keder verir hüzün,
Yaşadıysan sen de düzgün,
Acı verenler düşünsün.

Ömür dediğin bir düzen,

Kalem bilginin aracı,
İnsan dünyada kiracı,
Sevgi barışın ilacı,
Huzur toplumun amacı.

Keskin sirke küpe zarar,

Babam doğru insandı,
Çalışıp, çabaladı,
Namerde muhtaç olmadan,
Ebede uğurlandı.

Hayatı çok severdi,

Nice zaman ayrı kaldım anamdan,
Ana ekmeklerin pişer oldu mu?
Hasret kaldım senin tatlı kucağan,
Ana göz yaşların diner oldu mu?

Akşam yattığımda hayalimdesin,

Hoşgörü timsalisin hazreti Mevlâna,
Affa uğramak için sende yalvar Mevlana,
Kabul görmüş toplumda selam vermiş kuluna,
Güzel işler yaparak varmış yolun sonuna.

Mevlâna’da görürsün İslâm’ın hoş nurunu,