Ey gönül seninle bu son savaşım
Öteye gidecek yolum kalmadı
Derdine dökecek bir damla yaşım,
Teselli verecek dilim kalmadı.
Sen benim saçımı kardan ak ettin.
Ey canan sendendir bu iç kanama
Canıma kast edip vurduğun yeter!
Sükutum sabrıma emanet amma
Üstüme-üstüme vardığın yeter!
Öfkenin kışına verip yazını
Ayırmağa kalktılar bir gün kemiği etten
Gökler kan ağlıyordu o gece ihanetten
Ne oldu anlamadı, görmeyen inanmadı
Sokaklar tank sesine nicedir uyanmmadı!
Üstünden aşmadan ene dağnın
Ruhunda volkanlar yak neye yarar
Talibi değilsen nur ırmağının
Sahibi olduğun ak neye yarar!
İçine bir diriyi gömdüğün mezar senin
Ömrünü bir el gibi sarıp sarmalayacak
Bedeninde ansızın doğacak ürpertinin
Ruhundaki acının rüzgarını kusacak
Basıp hüzünleri kendi bağrına
Bize hep mutluluk sağladın anne
Attın da bizleri gül ırmağına
Sen hazan çağında çağladın anne
Çorağın ortasında, yalnız ve çaresizim
Ne aş kaldı heybemde ne de bir damla suyum
Firakın çıkmazında kaybolup gitti izim.
Hasret zindanlarının ebedi mahsuruyum
Gözlerime mıh gibi çakılmış hayalinle
Güneşte yüzün saklı, rüzgarda saçın
Bir bakışına emanet can taşıyorum
Sevdamın hiddet-i seyfinden kaçın
Gönlünün fethine kalkışıyorum!
Kanamadım sadece sevda zedeyim
Sende kalsın istemem al varsa neyim
Akşam indi, gün döndü, geç oldu artık!
Gözlerini yolumdan çekte gideyim
Karşıma ayrılmak üzere çıktın
'Sebep yok' diyorsun, 'vicdanın bilsin'
Ne çabuk bu aşkın şeklinden bıktın
Başlada vuslatın cevri dağılsın
Daha bekleyecek halde değilsin!
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!