Hiç değişmemişsin be haydar,
Geçen bunca zamana rağmen.
Gözlerindeki dost sıcaklığı,
Ve yüreğindeki yiğitlik hala aynı.
Hiç eksilmemiş adamlığın,
Hatta randevuya geç kalışın bile aynı.
Yine geç kaldın,ceviz kabuğu vardı belli
Yine yaptın yapacağını,
Ama bu sefer kızmadım.
Ne bileyim içimden gelmedi sana kızmak.
Çünkü ben,
Hiç değişmeyen seni olduğun gibi sevdim.
Ve hep yüreğimde taşıdım seni.
Volta atarken duvar dibinde,
Hücremde bile,
Tesbihimin her tanesine,
Sigara izmaritine,
Ve demir parmaklıklara anlattım seni.
Heykelini dikmek gelirdi içimden,
Şu insan hurdalığında adamlığın resmini görsünler diye.
Ama bitti haydar,
Bitti hasret bitti ayrılık.
Vız gelir artık hücre,kelepçe,parmaklık.
Kavgamızın şehridir Ankara
Uzat ellerini dostum,
Ayrılmamak için bir daha.
Adem KARAGÖZ
10/10/2005
Kayıt Tarihi : 10.4.2007 01:31:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Adem Karagöz](https://www.antoloji.com/i/siir/2007/04/10/haydar-atli.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!