Bizim Oğlan Şiiri - İbrahim Bozkurt

Haşmet, seni gören adam sanıyor,
Yalan söylemeye utanmıyorsun.
Aklınca milleti aldatıyorsun.
Aldatılan sensin hiç görmüyorsun.
Bizim oğlan içten pazarlıkçısın!

Boyundan posundan utanmıyorsun,
İşlemiş ruhuna yüzsüzlük senin,
Utanmazsın ne çok yalan söylersin.
Hiç durduğun yere yakışmıyorsun.
Bizim oğlan içten pazarlıkçısın!

Haşmet, seni hangi ana doğurdu,
Besleyip büyütüp topluma kattı.
Geldin bu millete çok zulüm ettin.
Anayın ruhunu incittin burktun,
Bizim oğlan içten pazarlıkçısın!

Toplumu yönetmeye talip olanlar,
İnsan haklarına önem verirler!
Adaletin terazisi vardır bilirler,
Sen ben kavgasına engel olurlar,
Dönde bir bak hele, yaptıklarına.
Bizim oğlan içten pazarlıkçısın!

Haşmet,millet sana tam yetki verdi,
Millete bakışın kaygı verici!
Toplumun yarısı perme perişan,
Kendi bildiğinde taviz vermezsin.
Düzenbazlık senin ruhuna girmiş.
Bizim oğlan içten pazarlıkçısın!

Haşmet, yeter bu milleti aldatma,
Mazlum millet sana çok şans tanıdı.
Bütün bu gücünü kaybediyorsun.
Tarihin çöplüğü seni bekliyor,
Son pişmanlık seni kurtarmayacak.
Bizim oğlan içten pazarlıkçısın!

Bozkurt nerde olsa sana gelirdi,
Derdinle dertlenip senle olurdu.
Bugünlerde ilk heyecanın yok gayrı.
Sermayesi bitmiş tüccar gibisin,
Bizim oğlan içten pazarlıkçısın!