Haydar Şiiri - Şahin Akgün

Haydar’ı tanıdığım da
On yedisindeydi henüz Haydar
Hayatının baharında.
Ufak, tefek bir gençti Haydar
Bıyıkları dahi terlememiş
Saçları uzun omzuna kadar.

Çok yakışıklıydı Haydar çooook
Kaşlar kalemle çizilmiş;
Kirpiklerse sanki ok;
Gözlerine tek tek dizilmiş.
Bütün kızlar hayrandı,aşıktı
Haydar’ınsa kafası karışıktı

Günler,aylar,yıllar geçti
Büyüdü Haydar; serpildi gelişti
Tam 21 yaşına gelmişti
Ve bir gün kasabaya gitmişti.
İşte ne olduysa
O gün oldu Haydar’a

Haydar, o Haydar değildi artık
Çökmüştü Haydar; viran ve yıkık
Ne konuşuyor, ne de gülüyordu
Sadece boş boş bakıyordu.

Geziyordu bir gün
Ve geçiyordu,derenin kenarından
Birde türkü söylüyordu efkarından
Belliki içi içini yiyordu;
Derken,
Durdu,oturdu.
Ve Haydar’ı son gören
Ben ve o dere oldu