Haydar Şiiri - Mahmut Cantekin

Bu Haydar,
Betoncu Haydar!
Beton döker, harç karar,
Sabahtan akşama kadar…

Köyden göçmüş şehire,
Şehir denen bu koca bulanık nehire…
Bulanık nehirde balık arar gibi,
Elinde çizmesi,
Omzunda küreği,
İşe çıktığında her sabah,
Bir başka atar yüreği…
O yürekte kuşku,
O yürekte korku,
Çıkacak mı diye ekmeği?

Ayağında kara lastik,
Üstünde eski püskü elbiseler
Vardı Haydar’ın hanımında,
Geldiği gün köyünden…

Temizliğe gitti hanımefendilere,
Özenir oldu onlara,
Girdi yeni hallere…
Değişmeden kafasının içi,
Giyinir oldu hanımları gibi…
Makyaj yaparken maskaralaştı.
O saf zavallı köylü kadın,
Bir başkalaştı…