Haybeden Konuşma Şiiri - Engin Yılmaz 2

Bahara bırakma beni,
Sen gel!

Artık noktalama işaretlerine nazır bir geliş olsun
Hani virgül gibi gülümse
Nokta gibi gel!

Ünlemin acımasızlığına saklanma
Bıraktığın yerden devam ediyormuş gibi gel!
Soru işaretleri olur bazen
Sen bırak onları kendi hallerine
Masum soruları sen soruyormuş gibi gel!

Bıraktığın zaman kimlikler terk eder beni
Sanki baharlardan öte ben varmışcasına gel!
Son baharlarım olmasın bunlar
Baksana açtı hanımeli
Aidiyet hissederek geldiğin gelişlerini sayarak gel!

Bundan önceki terklerin mühim değil
Ben bıraktım onları geçmişe
Hürriyeti tekrar elde ediyormuş havasıyla geldiğin gelişlerini
Terk edişlerine bırak
Aydınlandığın zamanki kadar karanlıksan bile gel!

Almasın beni kenar mahallelerindeki yoksul sevgiler
Belki yeniden yollara bir geliş kazıyormuş gibi gel!
Ya da yâda bırakma beni
Haysiyet kelimesiyle yapılanları görmezden gelerek gel!

Sen bakma onlara
Kırk ikindi yağmurları yağarken gitmiştin
Bahar yağmurları de onlara
Sen güneş yağmurları gibi aniden gel!

Kışları hiç sevmem soğukturlar
İlkbahara daha çok,
Sonbahar mevsimi değildir gelişlerin;
Sen bir yaz serinliğinde temmuzun gecesinde gel!

Onlar söylerler her zaman,
Yalnızlık güzel şey değildir
Şairlerin yazamadığı mısraların gözyaşlarını hissederek gel!

Hep aynı grilikle giderdin
Rüzgârlar da eserdi gidişlerinde
Yağmurların yağdığı gelişlerin olmazdı hiçbir zaman
Sen toprağa su, ateşe kor
Mevsime rüzgâr olarak gel!

Anlıyorum mevsimi değil serzenişlerin
Onları başka zamana devrettim
Hâlbuki güzeldi onların hepsi
Güzele “güzel” demek ne kadar güzelse,
Sen onların hepsinden daha güzel olarak gel!

Yalnızlık yalnız yalnızların işidir
Sen onları sahiplerine bırakarak gel!

Ay ışığının dar vakitlerinde,
Yakamoz gibi giderdin.
Meltemler eserdi
Sen aynı yol güzergâhında,
Ben aynı gidişlerinin bakışları arasında kaybolmuş gibi kaybolan
Kayıpların kadar severdin beni oysa
Onların ötesinde ismim yazıyormuş gibi gel!

Anlamsızlık tek çare mi?
Sen her manayı ayrıca anlamsızlaştır
Anlamı bile anlamak sarf ettiğin tüm nefesleri tekrar alarak gel!
Sen yine de bekleme gölgeleri,
Onlar bana küsmüştür çoktan
Gölgeler üzerime düşerken,
Ağlamaklı halimle gözyaşlarımı silerek gel!

Şehir karanlıklar içinde
Aydınlık için kendini yırtan Ay’ın yüzünde mütebessim ifade olarak gel!

Gülümsemek için aldığımız nefesler tükendi
Sen artık gülümsersin bizim yerimize
Zaten gülümsemek için çabalarken harcıyoruz zamanı
Sen zaman içinde kaybolarak gel!

Ya bırakma beni bahara
Ya da beni de bahara götürmek için geldiğin gelişleri
Sanki dilenmek gibi olur bu da
Beni dilenerek gördüğüm tüm rüyalarımda
Ayağa kaldırdığın beyaz elbiseli halinle gel!
Kalmasın başka bahara
Bana yeter buradaki hüznün
Sen hüsran olan tüm vakitlerim için aldığım nefeslerin siluetinde,
Son nefesle birlikte bedenime hapsolarak gel!

“BAHARDAKİ GELİŞLERE…”