Anlatabileceğimden daha fazlasını yaşıyorum hep...
Bir tutkum var yazmak için, kendimi tüketmem gerekiyor...
Bakabildiğim kadar zannedemiyorum etrafımdakileri...
Düşünebildiğim sürece hep daha fazlasını görebiliyorum...
Hayatı yaşarken hep, kendimden uzaktaysam hayattayım...
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta