S. Hayattan sürgünüm Şiiri - Enver Ertürk

Nerede o güller, yediveren.
Verandanın önüne diktiğin.., Rengârenk.
Tomurcuktan goncaya dönerken
ellerinle derlediğin..

Dostlarımızı ağırladığımız,
bazen sabahladığımız
bir masa.. Rengâhenk.
Gönlünün derinlerinden
kopup gelen duygularla bezenen.

Her şey bütünüyle aklımda.
Ah.. Bir de sen hatırlasan..
Parmaklarımızla masa üzerinde
yorulana dek ritm bastığımız,
sesimizin yettiği yere kadar katıldığımız
radyolarda çalan şarkılar.., Dillerde pelesenk.
Kâlbi duygularla söylenen..,
Takıldığımız yerde zorunlu es verilen.

Ya yazmaya çabaladığımız,
hissettiklerimizi sıraladığımız
gece ile şafağı birleştiren ahenk..
Şiir benzeri kafiyeli sözler.
Okundukça hüzün veren..,
Bazen eğlendiren, güldüren.

Şimdi yorgunum.
Yaşadıklarımla hayata dargın,
veremli gibi benzi uçuk solgunum.
Üzgünüm..
Kayıplarım çok,
hesaba sığmaz.
Yerimden yurdumdan uzak..,
Sensizliğe sürgünüm.