Hayattan Şeker Çalmak Şiiri - Duran Çam

Günlerden bir gün varya; ağlardık hani...
Bir çiçeğin diken üzerinde açmasına...
Umudun yeşermesine kışın sonunda;
Yağan yağmur belli etmesin diye; hıçkırıklarla...
Dolu dolu yüreğimiz boşalırdı...
Gece üzerimize gelir; yokluklarla başedemezdik...
Her gün; yıldız avına çıkardık; o benim; şu senin diye...
Hani ağlardık günlerden birgün;
Ben saçını çekerdim; senin canın yanardı...
Süzülürdü gözünden yaşlar; ben öperdim o al al yanaklarından...
Bilinmedik bir yer; ve zamanda; kuşlar ötüşürken;
Karlı dağların yamaçlarında kayardık; aşağılara...
Sonra çıkar; tekrar kayardık...
Akşam soğuklarında bir başka alırdı bizi ayaz...
Ama üşümezdik...
Acıtmazdı; düştüğümüz buz parçası...
Koymazdı da öyle; sen evine giderdin ben evime...
Hastada olsak; kalkardık yine...
Eldivenlerimizde yoktu; elimize aldığımız;
Sadece ağlardık; ve gülerdik kahkahalarla...
Bir türkü tuttururdum ben; sen muzırca araya girerdin...
Ben her defasında tekrar başlardım...
Çocukların ellerinden elma şekeri çalardık...
Okul önlerinde; laf atardım sana...
Gözlerine vurulurdum; şiirler yazardım sana...gözlerine...
Okyanusa benzetirdim gözlerini...
İlk ayrılıklarda daha çok vurmaya başlardı;
Adını andığım ve yaşamadıklarımızı düşündükçe;
Bir başka dökerdik göz yaşlarını...
Yelkovana yokluğun düşeli; henüz olmuşken;
Şimdi akrep; yokluğunu geçmeye başlayalı...
Yüreğim ve gözlerim bir başka coşuyor...
Ve ben; yokluğunda ağlamak istemiyorum...
Ve ben seni deli gibi seviyorum;
Ve ben;
Ve ben; adını duymadığın; tarihi dokusunu hissetmediğin şehirlerde;
Uzayıp giden yollarda; Her kilometre taşında;
Seni yollara; sevdamı yüreğime yazıyorum....