Hayattan Mezun Şiiri - Yaşar Ateş

Bu ne öfke ki sonunda süregelen sonsuzluk...
Hangi bahane bu tartışmaya bir son verir?
İçimi bir sıkıntı basar ve etrafımı yağmalar.

Kimseye yakışmayan yürek yangınını,
Sanki ben çıkarmışım ruhunda hem de yalandan!

Yoksa bunca tantana dost kazanmak,
Ya da yenilerle yola devam etme adına mı?
Ey söyle sende hangisi kışt dedi ki tavuğunuza?
Yoksa bunca tantana bir hiç uğruna derim!
Dinleyemezsen medeni feryadı çeker giderim!

Gece olduğunda kızıp birilerine hırçın yatan kim?
Beter bir halde uyandığımızda neremiz ağırır?
Yetmiyor hayatta işte ne kargaşa ne de yumuşakça,
Bizlere yakıştırılan sıradışı hafızalı bir zihin.
Sonrasında yön veren alçak bir de beyin!
Aman vermesin o kalbin sakın ola sana,
Günün birinde başkaları yüzünden incinmesin,
Yeter ki sev kalpleri, sevilmekten önce...

Hiçbir sonuca mantık sır erdiremiyorsa,
Yürek yangınına da körükle gitmek hata.

Kim ki o çılgın zincir vursun bizlere?
Peki bizler itiraz edemez miyiz haksızlığa?
Ama çok geç demek erken olcak galiba;
Bence bu hayattan mezuniyet kolaya kaçmaktır!

Uğrunda ölürüm demek ne kadar kolaysa
Canlı kalması için yaşamak, yaşatmak da kolay mı?
Zorsa ve zoru başarmak biz gençlerin işi ise?
Ne yapayım alacağım mezuniyet belgesini,
Ta öbür dünyada?
Yol yakınken döneyim orası çok uzak :)

Yaşar ATEŞ