Hayattan Gidiyorum Şiiri - Ümit İzgi

Hayattan gidiyorum usul usul bendinden kpmuşcasına,
Havada ağır ağır bir sonbahar yağmuru,
İnsanlarda alışılmadık bir telaş,
Ortalık sevda yanığı kokuyor,
Ve istanbul tüm pisliğinden arınır gibi,dolu dizgin hayata tutunmuş...
Şehrin masum radyosunda ayrılık çalıyor inceden inceye,
Şehre yağmur iniyor nazlı ve huzursuz,
Beni,karanfil kokulu özlemler çağırır yalnız ve davetsiz,
Ve ben hayattan gidiyorumsevdama küsmüş gibiyim,
Daha alışamadım murdar tutkusuna dünyanın ve sevda sanılan alışkanlıkların rengakeşliğine,
Sebepsizliğine terkedilişliğin solgun tenine,
Uluorta gidişlerine,
Vuslat sanılan sonsuzluk dergahına,
Yüreğim dahada yufka artık yerli yersiz kanamalara,
Dahada ürpertiyor sessiz karanlıklar,
Ve artık gidişler baş gösterir isyan isyan.
Mutluluğa üç,ölüme ramak kala,
Gidiyorum hayattan sevdama küsmüş gibiyim...