Hayli zamandır kabul görmüş kimsesizliğimle yazıyorum bu satırları...
Hayatın içinden sıyrılıp yalnızlığıma çekiliyorum,
Kalabalığın ortasında kalmış o yapa yalnızlığıma...
Bedeni büyük ruhu küçücük bir kızım aslında.
Yaşımdan büyük dertlerim var bu hayatta
Taşıyamaz oldum adeta..
Dertlerim boyumu aşarken, kayboluyorum karanlığın ortasında.
Sağıma sesleniyorum, soluma sesleniyorum yalnızlığımla çığlıklar arasında,
Boğuluyorum o karanlıkta.
Hayattan bir beklentim yok aslında,
Huzur lazım insana...
Günlerdir, aylardır beklediğim o huzur lazım ban ada.
Bıktım içimde savaşıp durmaktan,
Benden huzurumu çalan bu hayatta...
Hayat hep benden bir şeyler çalarken,
Ben dört elle sarılmaya çalışmıştım aslında.
Eyy hayat gülüşlerimi alma benden,
Senden geriye sahte gülüşlerim kaldı onuda alma...
Kayıt Tarihi : 8.5.2014 22:28:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!